Traktat o złej sprawiedliwości

„Traktat o złej sprawiedliwości" jest poświęcony najważniejszym bolączkom rodzimego karnego systemu wymiaru sprawiedliwości. Autor nazywa je grzechami polskiej Temidy. Grzechy te dostrzega on na każdym etapie stanowienia i stosowania prawa karnego: w polityce kryminalnej państwa, w treści prawa (karnego materialnego, karnego procesowego i karnego wykonawczego), jak również w złych nawykach jego stosowania. Kolejne krytyczne diagnozy obecnego stanu uzupełnia on własnymi propozycjami koniecznej naprawy szeroko rozumianego wymiaru sprawiedliwości.

Opracowanie to jest przede wszystkim o politykach i prawnikach, a przez to jest skierowane głównie do nich. Perspektywa analizy, jakkolwiek przeprowadzona przez prawnika karnistę, właściwa jest dla przeciętnego obywatela. Dlatego narracja prowadzona jest głównie w sposób przystępny, z maksymalnym pominięciem specjalistycznego języka prawniczego. To sprawia, że jest to lektura skierowana do każdego, komu zależy na dobrej sprawiedliwości.

Kanwą krytycznej analizy są przede wszystkim własne zawodowe doświadczenia Autora, który jest doświadczonym karnistą teoretykiem i praktykiem. Jednak doświadczenia te nie służą zapisaniu osobistych refleksji, lecz stanowią podstawę do dokonania generalnej i systemowej oceny naszego prawa karnego w działaniu.

Polski karny wymiar sprawiedliwości nie funkcjonuje prawidłowo, a kryzys ten z czasem się pogłębia. Przekonuje się o tym niemal każdy, kto ma na co dzień do czynienia z organami ścigania lub sądem. Wydaje się, że Rzeczpospolita Polska znalazła się w tym zakresie w głębokim kryzysie, zwłaszcza jeżeli chodzi o funkcjonowanie sądów. Sytuacja ta wynika z wielu różnych powodów, jednak stanowi sama w sobie powód do pilnego podjęcia odpowiednich działań naprawczych. W przeciwnym razie idea demokratycznego państw prawnego będzie w Polsce w znacznej mierze tylko fikcją.

Jest to pierwsze tego typu opracowanie w rodzimej literaturze. Jest ono dosadne krytyczne i kontrowersyjne. Jednak jego głównym konstruktywnym celem jest podjęcie koniecznej debaty o tym, jak przywrócić Polakom Sprawiedliwość. Ostatecznie bowiem chodzi o to, aby zwykły człowiek idący do sąd, nie miał uzasadnionego poczucia, że państwo nie spełnia wobec niego swojej podstawowej powinności.