Pomiędzy kryminologią, penitencjarystyką i prawem. Księga jubileuszowa Profesora Piotra Stępniaka

Jednym z najpiękniejszych zwyczajów, jakie ukształtowały się w środowisku akademickim, jest zwyczaj wyrażania wdzięczności i uznania dla wybitnego uczonego i nauczyciela poprzez ofiarowanie mu tego, co dla uczonego jest szczególnie cenne – rozpraw i studiów dotyczących problemów, którym poświęcił swoje naukowe życie. Księga pamiątkowa jest swoistą formą szacunku dla Osoby uczonego i jego dorobku naukowego. Księga, którą oddajemy do Państwa rąk, jest dziełem wyjątkowym. Została przygotowana przez przyjaciół i uczniów Profesora Piotra Stępniaka. Wyjątkowość księgi jubileuszowej Profesora Piotra Stępniaka płynie z kilku powodów. 

Po pierwsze i dla każdego Czytelnika najważniejsze – z powodu jej wyjątkowych walorów merytorycznych. Jako redaktorom tomu zależało nam na tym, aby dzieło, które przedkładamy Szanownym Czytelnikom, było merytorycznie spójne oraz miało uporządkowany wewnętrznie porządek. Nasze zadanie jako redaktorów tomu nie było specjalnie trudne, albowiem wszyscy Autorzy, którzy przyjęli zaproszenie do przedłożenia tekstów w niniejszym tomie jubileuszowym, przedstawili prace na wysokim poziomie merytorycznym. Zakładamy, że motywowała ich do wytężonego wysiłku postać Dostojnego Jubilata, który z rzetelności oraz pracowitości słynie. 

Po drugie, wyjątkowość niniejszego tomu płynie z faktu, jak wielu Autorów przedłożyło pracędo niniejszego tomu. W niniejszej księdze teksty złożyli Autorzy reprezentujący niemal wszystkie ośrodki akademickie w Polsce, a także liczące się ośrodki zagraniczne. Niezwykle rzadko zdarza się, żeby w księgach jubileuszowych pojawiły się teksty w języku francuskim i angielskim. 

Po trzecie, Księga ta to bardzo ciekawy i ważny głos w dyskusji nad zjawiskiem przestępczości w różnych jej odsłonach, łączący świat nauki i praktyki. Współczesny świat, otaczająca nas rzeczywistość, często przedstawiana jest jako epoka schyłkowości, rozczarowania, braku sensu czy codziennych absurdów. Dzieje się tak dlatego, że współczesny człowiek nie tylko nie docenia piękna i potęgi nauki, ale najczęściej zajadle ją krytykuje. Swoista niechęć do nauki płynie niemal ze wszystkich źródeł, począwszy od fundamentalistycznych ośrodków religijnych, antyintelektualnych polityków, przedstawicieli władzy i świata ekonomii. Taka postawa nierzadko jest udziałem najbardziej adorowanych intelektualistów oraz najszacowniejszych uczelni wyższych i uczonych. Czy tak wygląda współczesna Akademia, czy jest to adekwatna ocena kondycji współczesnej nauki? Znając naszego Jubilata oraz prezentując niniejszy tom Czytelnikom, możemy wyrazić zupełnie inne przekonanie.