M/s Piłsudski. Duma II Rzeczypospolitej Polskiej. Polska gwiazda Atlantyku

To już trzeci, album poświęcony polskim transatlantykom pasażerskim. Podobnie jak dwa poprzednie: „Legenda Batorego w fotografii” (wydana w 2009 i 2015 r.) i „Ostatni transatlantyk Stefan Batory” (2010 r.), trzeci, zatytułowany „M/s Piłsudski – Duma II Rzeczypospolitej Polskiej”, został opracowany przez Jerzego Drzemczewskiego i ma ten sam układ graficzny i podobny format. Jego niewątpliwym atutem są zamieszczone tam unikalne zdjęcia i inne dokumenty pochodzące z gromadzonej od kilkudziesięciu lat kolekcji autora poświęconej polskim statkom pasażerskim oraz ze zdjęć rodzinnych byłych członków załogi tego wyjątkowego w historii polskiej żeglugi statku.

WSTĘP

Z uczuciem ogromnej ulgi przekazuję Wam niniejszy album, w całości poświęcony statkowi, który w historii polskiej żeglugi odegrał wyjątkową rolę.

Do jego wydania przygotowywałem się bowiem nieprzyzwoicie długo. Materiały zbierałem od kilkudziesięciu lat. Już w przedmowie do napisanej wspólnie z nieodżałowanej pamięci Tadeuszem Slebiodą i wydanej w 2004 r. monografii wszystkich, dziewięciu "pasażerów" pływających pod biało-czerwoną banderą, zatytułowanej "Transatlantyki Polskie", wspomniałem, że mam taki zamiar. Pisałem, że znalazłem się w dość dziwnej i mało dla mnie komfortowej sytuacji określanej mianem "kłopot z nadmiaru", właśnie z powodu dużej ilości materiałów, głównie ilustracyjnych, których nie udało mi się w tamtej monografii wykorzystać.

Część z tych zdjęć zamieściłem potem w trzech kolejnych książkach o polskiej żegludze pasażerskiej, które od tamtego czasu wydałem: "Pożegnanie Atlantyku" (2013) oraz albumach: "Legenda Batorego w fotografii" (2009 i 2015 r.) i "Ostatni transatlantyk Stefan Batory" (2010 r.). "M/s Piłsudski - duma II Rzeczpospolitej Polskiej" będzie trzecim albumem poświęconym polskim transatlantykom. Ma on nie tylko ten sam format co dwie poprzednie pozycje, ale również zbliżony do nich układ graficzny.

M/s "Piłsudski", gdy w sierpniu 1935 r. wchodził do służby w polskiej flocie, był nie tylko najokazalszym spośród czterech eksploatowanych wtedy transatlantyków, ale przede wszystkim największym i najnowocześniejszym statkiem handlowym, jaki kiedykolwiek pływał pod biało-czerwoną banderą. Był dumą i chlubą wszystkich Polaków, również tych mieszkających z dala od Polski. Tych ostatnich skutecznie leczył z kompleksów, że pochodzą z biednego, bez morskich tradycji, kraju. W każdym, pierwszy raz odwiedzanym porcie, witały go wielotysięczne tłumy, złożone głównie z przedstawicieli miejscowej Polonii.

M/s "Piłsudski" oprócz swojej zasadniczej funkcji, którą stanowił przewóz pasażerów między Gdynią i Kopenhagą a Nowym Jorkiem i Halifaksem, pełnił również rolę pływającego salonu polskiej kultury i sztuki w najlepszym tego słowa znaczeniu. W tym celu do wyposażenia statku i wystroju jego wnętrz zaangażowano 80 najwybitniejszych polskich artystów malarzy i projektantów.
Nieco gorsza dzielność morska "Piłsudskiego", niż wybudowanego 8 miesięcy później jego bliźniaka "Batorego", sprawiły, że to właśnie on w okresach najgorszej pogody na Północnym Atlantyku, był zatrudniany na zazwyczaj wtedy spokojnym Morzu Karaibskim. Wypływał z Nowego Jorku w kilka rejsów wycieczkowych z turystami amerykańskimi na pokładzie. Każdego roku latem odbywał też co najmniej dwie podróże turystyczne z Gdyni, przeważnie na norweskie fiordy i do stolic państw bałtyckich. (...)