W poszukiwaniu czynników sprzyjających realizacji zadań rozwojowych we wczesnej dorosłości

Przedmiotem zainteresowania niniejszej pracy jest realizacja zadań rozwojowych we wczesnej dorosłości oraz jej psychospołeczne uwarunkowania. Zjawisko to jest obecnie wśród młodych ludzi dość mocno zindywidualizowane. Różnią się oni tempem podejmowania poszczególnych zadań, ich kolejnością czy efektywnością. Różnice są obserwowane przede wszystkim w pierwszej połowie okresu wczesnej dorosłości, między 20. a 30. rokiem życia, albowiem wtedy młodzi ludzie albo jeszcze kontynuują podstawową aktywność z wcześniejszego okresu życia – naukę, albo wstrzymują się przed podejmowaniem poważnych zobowiązań lub wręcz przeciwnie – dość szybko decydują się na wejście w rolę człowieka dorosłego. Dlatego też ten przedział wiekowy cieszył się szczególnym zainteresowaniem Autorów przy doborze próby w prezentowanych badaniach.

Podjęte przez Autorów badania pozwalają spojrzeć na uwarunkowania realizacji zadań rozwojowych z trzech perspektyw: makrośrodowiskowej (poprzez odwołanie się do cech osobowości istotnych z punktu widzenia współczesnych przemian globalizacyjnych – otwartości na zmiany i akceptacji ryzyka), mikrośrodowiskowej (poprzez percepcję oddziaływań rodzicielskich – udzielanego wsparcia i stawianych wymagań) oraz podmiotowej (właściwości psychicznych istotnych z punktu widzenia radzenia sobie ze stresem i wyzwaniami – poczucia koherencji i poczucia dorosłości). Ponadto w badaniach skoncentrowano się nie tylko na samym fakcie podjęcia poszczególnych zadań rozwojowych (małżeństwa, rodzicielstwa, samodzielnego prowadzenia gospodarstwa domowego, aktywności zawodowej i aktywności obywatelskiej), ale również na poszczególnych etapach, które do takiej pełnej realizacji zadania prowadzą, na ocenie ważności zadań, poczuciu tempa ich realizacji względem rówieśników, motywacji leżącej u podstaw ich realizacji oraz zadowoleniu z własnego funkcjonowania w obszarach życia związanych z poszczególnymi zadaniami. Rezultaty badań ujawniły istotne współzależności między tymi aspektami zadań rozwojowych, które nie tylko sprzyjały bardziej zaawansowanym etapom ich realizacji, ale również miały znaczenie dla odczuwanego zadowolenia z funkcjonowania w danym obszarze. Uzyskane wyniki stanowią ważny wkład w dyskusję nad konsekwencjami podejmowania zadań rozwojowych dla dobrostanu jednostki oraz w dyskusję, na ile współcześni młodzi ludzie traktują zadania rozwojowe jako uciążliwość, a na ile jako wyzwanie.