Książka powstała w setną rocznicę urodzin Tadeusza Kantora. Zespół autorów podjął w niej próbę wielowymiarowej i interdyscyplinarnej odpowiedzi na pytanie o status współczesnego artysty. Wypowiedzi znawców teatru Kantora oraz badaczy współczesnej sztuki sytuują się w kontekście zmian, jakie w polskiej i światowej kulturze zaszły na przełomie XX i XXI w. Czyli są także formułowane w odniesieniu do przemian obserwowanych w estetycznej wrażliwości od czasu ostatnich wystąpień twórcy Umarłej klasy. […]
Działania twórcze są tutaj opisywane w dyskursach socjologicznych i medioznawczych, w języku cyberkultury, performatyki, trans- i posthumanistyki. Dzieła artystyczne umieszczono w materii płynnej, relacyjnej, procesualnej, biotechnologicznej, wirtualnej i zmysłowej, wykraczając daleko poza stabilne struktury znaczące i nowoczesne modele sztuki. Estetykę współczesnego dzieła przeniesiono w przestrzenie interakcji, zobowiązania, wymiany, wpływu, afektu, inspirowania krytyki społecznej, przeprogramowania dominujących dyskursów politycznych i kulturowych. Refleksja o sztuce stała się więc opisem nowych wymiarów rzeczywistości, poszerzanej i udostępnianej nie tylko technologicznie, ale i w wyniku silnego zaktywizowania indywidualnej percepcji.