Autoportret w postaci pestki awokado

Ta książka to poetycki autoportret autorki, która mieszka na wygnaniu, wędrując po różnych miastach Europy. Bohaterka prowadzi rozmowy z żywymi i umarłymi, z krewnymi i obcymi, z roślinami i ze zwierzętami, z ulicami i miastami. Przede wszystkim zaś z samą sobą – dziewczynką z poleskiej wsi, której znana jest trucizna i słodycz wilczych jagód i której przypadło urodzić się w czasach zmian. Studentką, która odkrywa dla siebie świat w zniewolonym kraju. W końcu dorosłą kobietą, która wybrała poezję jako sposób komunikacji ze światem i której głos brzmi dzisiaj w przeróżnych językach. Ten głos jest pełen trwogi, czasami smutny, czasami zamyślony, ale zawsze
wyraźny, dociekliwy i słyszalny.
„To ja” – cicho, ale z pewnością mówi pestka egzotycznego owocu z tego bogatego w barwy i półcienie obrazu, afirmując życie i jego nieskończoną, zwycięską różnorodność.